荒井由実『卒業写真』| รอยยิ้มในความทรงจำถึงใครคนนั้น | Focus #498

“人ごみに流されて 変わってゆく私を あなたは ときどき 遠くでしかって”

เนื้อเพลงนี้บอกถึง “ใครบางคนที่ไม่ได้พบเจออีกแล้ว” แต่ยังคงอยู่ในรูปถ่ายในใจของเราเสมอ การจบการศึกษาไม่ได้หมายถึงแค่การจากสถานที่หรือเวลา แต่ยังรวมถึงความสัมพันธ์กับผู้คนที่ค่อยๆ จบลงอย่างเงียบๆ

ภาพถ่ายสะท้อนถึงทิวทัศน์ในอดีต แต่คนในภาพนั้นยังคงมีชีวิตอยู่ในใจของเรา นั่นคือเหตุผลที่ไม่อาจลืมได้

『卒業写真』ทำให้เรารู้สึกสะเทือนใจ เพราะมันสะท้อนถึงความรู้สึกที่มีต่อผู้อื่น และตัวเราเองในเวลาเดียวกัน ภาพถ่ายไม่ได้บันทึกแค่ใครคนนั้น แต่ยังบันทึกตัวเราที่เคยอยู่กับเขาในตอนนั้นด้วย

สิ่งที่พูดคุยกันในตอนนั้น เสื้อผ้าที่ใส่ในวันนั้น—แม้แต่เศษเสี้ยวของความทรงจำเหล่านี้ก็ถูกปลุกขึ้นมาได้ด้วยภาพถ่ายหนึ่งใบ เช่นเดียวกับเสียงเพลงที่สะท้อนอยู่ในความทรงจำลึกๆ

“ถึงจะจบการศึกษาแล้ว เราก็ยังเป็นเพื่อนกันนะ” คำพูดพร้อมรอยยิ้มของใครคนนั้น

เมื่อเวลาผ่านไป คำสัญญานั้นอาจเลือนหายไป แต่รอยยิ้มในตอนนั้นยังคงอยู่ในภาพถ่าย และในใจของเรา

ภาพถ่ายอาจเป็นวิธีที่อ่อนโยนในการ “ปิดฉากอดีตอย่างงดงาม” เพราะไม่อาจลืมได้ จึงเก็บไว้เงียบๆ และก้าวเดินต่อไป

『卒業写真』คือบทเพลงที่สะท้อนความละเอียดอ่อนของความรู้สึกเหล่านี้ได้อย่างเงียบสงบ