ทำไมภาพถ่ายในอดีตถึงไม่มีรอยยิ้ม? การปรากฏตัวของรอยยิ้มในภาพถ่าย | Focus #557

ในยุคแรกของการถ่ายภาพ ประเพณีของภาพวาดบุคคลถูกนำมาใช้โดยตรง ในภาพวาด รอยยิ้มกว้างมักถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์ของ "ความบ้าคลั่ง" หรือ "ความไม่จริงจัง" ดังนั้นใบหน้าที่สงบและไร้รอยยิ้มจึงถือว่าเหมาะสมที่สุดในการแสดงความเคารพและความสง่างาม

ภาพถ่ายในยุคนั้นถูกมองว่าเป็น “ภาพบุคคลที่มีเกียรติ” มากกว่าจะเป็น “บันทึกของครอบครัว” ดังนั้นการไม่มีรอยยิ้มจึงเป็นเรื่องปกติ

ในยุคแรกของการถ่ายภาพ การเปิดรับแสงอาจใช้เวลาหลายนาที ทำให้การรักษารอยยิ้มธรรมชาติเป็นเรื่องยาก แม้ว่าเทคโนโลยีจะพัฒนาจนเวลาเปิดรับแสงลดลงเหลือไม่ถึง 1 วินาที แต่การไม่มีรอยยิ้มยังคงอยู่ต่อไป

เนื่องจากภาพถ่ายยังคงถูกมองว่าเป็น “บันทึกอย่างเป็นทางการ” และไม่ใช่สิ่งที่ควรยิ้มอย่างง่ายดาย

การเปิดตัวกล้อง “บราวนี่” ในปี 1900 ทำให้การถ่ายภาพกลายเป็นสิ่งที่ทุกคนเข้าถึงได้ ในภาพถ่ายแบบสแนปช็อตในชีวิตประจำวัน รอยยิ้มธรรมชาติกลายเป็นที่ต้องการ และในที่สุดก็กลายเป็น “บรรทัดฐานของภาพถ่าย”

ในญี่ปุ่น ยุคไทโชเป็นช่วงที่ “กระแสรอยยิ้ม” เริ่มต้นขึ้น ภาพถ่ายได้พัฒนาไปจาก “การบันทึก” สู่ “การแสดงออก”