Cover photo by 朽蓮 kyu-ren
ผลิตภัณฑ์ใหม่มักจะสะท้อนถึงอนาคตที่สดใส เร็ว เบา แม่นยำ และไม่มีความลังเล เหมือนถูกออกแบบมาเพื่อหลีกเลี่ยงความผิดพลาดหรือความบังเอิญในการถ่ายภาพ ซึ่งแน่นอนว่ามันน่าดึงดูด สะดวก และน่าตื่นเต้น
แต่ในบางครั้ง ท่ามกลางประสิทธิภาพที่ล้นหลามนั้น กลับรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย และเผลอหยิบ “กล้องของตัวเอง” ที่หนักกว่า ตอบสนองช้ากว่า แต่คุ้นมือขึ้นมาใช้งาน
Photo by Hiroto
กล้องในฐานะสื่อแห่งความทรงจำ
“กล้องของตัวเอง” บันทึกมุมมองในอดีตของเราไว้ ภาพที่เห็นผ่านเลนส์ ช่วงเวลาที่เกือบจะถ่ายแต่ไม่ได้ถ่าย หรือภาพที่หลุดโฟกัสแต่กลับลืมไม่ลง
Photo by filmtaaabooo777
เศษเสี้ยวเหล่านั้นยังคงหลงเหลืออยู่ในรอยขีดข่วนเล็กๆ หรือสัมผัสที่คุ้นเคยบนอุปกรณ์ มันอาจไม่ใช่เพียง “ภาพถ่ายที่บันทึกไว้” แต่เป็นการเข้าถึง “ตัวเราในขณะถ่ายภาพ” ก็เป็นได้
น้ำหนักของเวลาที่คุ้นมือ
กล้องของตัวเองมีเรื่องราวของเวลาที่ผ่านไป เสียงชัตเตอร์ที่มีเอกลักษณ์ ความขุ่นของเลนส์ หรือรอยขีดข่วนบนกริป สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ข้อบกพร่อง แต่คือเรื่องราว
ทุกครั้งที่หยิบขึ้นมา ความทรงจำในการถ่ายภาพและความรู้สึกในตอนนั้นจะหวนกลับมา “สัมผัส” เหล่านั้นเชื่อมโยงกับการแสดงออกของเราอย่างลึกซึ้ง จนไม่สามารถแยกจากกันได้ง่ายๆ
Photo by スサダイキ
เพราะไม่สมบูรณ์แบบ เราจึงเผชิญหน้าได้
กล้องรุ่นใหม่ล่าสุดให้ความมั่นใจเหมือนสามารถชดเชยทุกอย่างได้ แต่เครื่องมือที่ไม่สมบูรณ์แบบเปิดโอกาสให้เราสร้างสรรค์และมองเห็นสิ่งต่างๆ ได้ด้วยตัวเอง
Photo by yamori｜studio
ความเบลอของโฟกัสหรือเสียงรบกวนในภาพ บางครั้งกลายเป็นเสน่ห์ของการแสดงออก การคิดว่าจะถ่ายภาพด้วยกล้องนี้อย่างไร คือการตั้งคำถามว่า “เรามองเห็นสิ่งต่างๆ อย่างไร” ด้วยเช่นกัน
