ฮิคารุ อุตาดะ『First Love』| ภาพถ่ายที่สะท้อนความทรงจำที่ไม่มีวันลบเลือน | Focus #459
Cover photo by kamikoji
『First Love』ของฮิคารุ อุตาดะ ที่แสดงใน〈THE FIRST TAKE〉 เสียงร้องที่บันทึกในครั้งเดียวหลังจากผ่านไป 25 ปีนั้น มีพลังที่สัมผัสถึง “ความทรงจำ” ได้มากกว่าดนตรีเพียงอย่างเดียว
คำแต่ละคำในเนื้อเพลงได้ปลุกความทรงจำในอดีตของเราอย่างเงียบๆ คล้ายกับช่วงเวลาที่เราจ้องมองภาพถ่ายภาพหนึ่ง
ดนตรีและภาพถ่าย—ทั้งสองอย่างนี้เป็นสื่อที่อ่อนโยนที่ช่วยเก็บรักษา “ความรู้สึกที่ไม่อยากลืม” ไว้อย่างเงียบๆ
เสียงและคำที่ปลุกความทรงจำ
“จูบสุดท้ายมีกลิ่นของบุหรี่” ความทรงจำที่คลุมเครือเกี่ยวกับกลิ่นที่ลุกขึ้นมาพร้อมกับเสียงเพลง ภาพถ่ายก็เช่นกัน มันสามารถเก็บกลิ่นของเวลาและความอบอุ่นของสัมผัสไว้ในสายตา
Photo by 朽蓮 kyu-ren
ไม่ใช่แค่การถ่ายภาพทิวทัศน์ที่สวยงามเท่านั้น แต่ภาพถ่ายที่สามารถเก็บความรู้สึกในขณะนั้นและบรรยากาศของสถานที่นั้นไว้ได้ จะยังคงอยู่ในใจลึกๆ ราวกับบทเพลงบัลลาด
คำที่เหลือไว้เคียงข้างเหมือนภาพถ่าย
“You are always gonna be my love” การพูดซ้ำๆ นี้เหมือนกับภาพถ่ายที่ติดอยู่ในใจและกลับมาซ้ำๆ ภาพถ่ายช่วยเก็บรักษาคนที่เราไม่สามารถพบเจอได้อีก หรือช่วงเวลาที่ไม่สามารถย้อนกลับไปได้ ให้กลายเป็น “สิ่งที่ไม่เลือนหาย”
Photo by yNAK
มันอาจเป็นบันทึกของความเจ็บปวด หรืออาจเป็นหลักฐานของความรัก ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ภาพถ่ายช่วยให้เรายืนยันความรู้สึกของตัวเอง และเตรียมพร้อมที่จะมุ่งหน้าไปสู่ความรักหรือแสงสว่างใหม่ๆ
ภาพถ่ายและดนตรีคือวิธีต่อต้านกาลเวลา
“ตอนนี้ยังเป็นเพลงรักที่เศร้า แต่จนกว่าจะร้องเพลงใหม่ได้” ความรู้สึกถึง “การเกิดใหม่” ที่ฮิคารุ อุตาดะ ถ่ายทอดไว้ในเพลงนั้น สัมพันธ์กับภาพถ่าย ภาพที่ถ่ายไว้ในช่วงเวลาที่เจ็บปวด เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี อาจกลายเป็นแสงสว่างที่ส่องทางเดินของเรา
Photo by osono_photo
เหมือนกับที่ดนตรีซ้อนทับความทรงจำ ภาพถ่ายก็ซ้อนทับชั้นของความรู้สึกของเราอย่างเงียบๆ นั่นอาจเป็นเหตุผลที่เราต้องการถ่ายภาพช่วงเวลาที่ดูเหมือนไม่สำคัญไว้
