บันทึกช่วงเวลาพิเศษผ่านเลนส์ | 10 คำถามถึงมาซะ | ISSUE #64

เกิดและอาศัยอยู่ในโตเกียว เกิดปี 1975
เริ่มถ่ายภาพเพื่อบันทึกตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย แต่หลงใหลในภาพถ่ายใต้น้ำจากการดำน้ำ

การได้รับรางวัลยอดเยี่ยมจากการโพสต์ครั้งแรกเป็นจุดเปลี่ยน ทำให้สนใจเทคนิคและอุปกรณ์การถ่ายภาพมากขึ้น ขยายไปสู่การถ่ายภาพทิวทัศน์ ดวงดาว และนกบนบก

การพบกับนกคิงฟิชเชอร์ในสวนสาธารณะเมืองทำให้หลงใหลในการถ่ายภาพนก โดยเฉพาะคิงฟิชเชอร์
โพสต์ภาพลงในโซเชียลมีเดีย พร้อมกับทดลองและแลกเปลี่ยนกับผู้อื่น

สมัยมหาวิทยาลัย ถ่ายภาพปลาที่ตกได้จากการตกปลาบัสและฟลายฟิชชิ่งเพื่อบันทึก

ในตอนนั้น กล้องเป็นเพียงเครื่องมือสำหรับบันทึกเท่านั้น

ถ่ายภาพสัตว์ป่าอาจทำให้รู้สึกเช่นนี้ ภาพถ่ายเป็นช่วงเวลาพิเศษ

หากพลาดช่วงเวลานั้น อาจไม่มีโอกาสถ่ายภาพเดียวกันอีก
การพบเจอและช่วงเวลานั้นสามารถบันทึกได้อย่างน่าประทับใจและสวยงาม

การถ่ายภาพสามารถสร้างโลกที่แตกต่างจากที่ตามองเห็นได้ และปลุกความรู้สึก กลิ่น อุณหภูมิ และความทรงจำต่างๆ

เมื่ออยู่หลังเลนส์ คุณจะถูกดึงเข้าสู่โลกที่มีเพียงคุณและสิ่งที่ถ่าย
รวมถึงช่วงเวลาที่ถ่ายภาพนั้น ทำให้ชอบการถ่ายภาพ

ไม่มี

เมื่อครั้งที่ลูกสาวยืนและเดินครั้งแรก และพูดคำว่า "พ่อ" (ซึ่งเป็นคำแรก) ทุกครั้งเป็นช่วงเวลาที่มีความสุข

นอกเหนือจากครอบครัว การได้บรรยายในงานวิชาการและได้รับคำชมจากผู้เข้าร่วมว่า "ประทับใจ" และประธานงานกล่าวว่า "ดีใจที่ได้ฟัง" ทำให้รู้สึกว่าความพยายามได้รับผลตอบแทน

พยายามไม่เก็บความโกรธไว้ในความทรงจำ

การออกจากที่ทำงานที่คุ้นเคยและรักไปสู่ที่ทำงานใหม่เพื่อท้าทายใหม่ แม้ว่าจะไม่ประสบความสำเร็จ แต่ก็เป็นการเรียนรู้ที่สำคัญ

แต่ถ้าไม่ได้เลือกทางนั้น ก็อาจไม่ได้เป็นตัวเองในวันนี้ ได้เรียนรู้หลายสิ่ง ไม่รู้ว่าทางไหนดีกว่า แต่ต้องการใช้ชีวิตให้ดีที่สุดในปัจจุบัน

บ้าน งาน เลี้ยงลูก บ้าน งาน เลี้ยงลูก

ไปถ่ายภาพในเวลาว่าง
ถ้าไม่มีเวลาว่าง จะลดเวลานอน

รูทีนคือดื่มกาแฟเช้าและเย็น

ภรรยา เธอทำให้โลกที่เคยหมองหม่นกลับมามีสีสัน
ถ้าไม่มีเธอ คงไม่ได้ถ่ายภาพอย่างที่เป็นอยู่

เรื่องสั้น "森に沈む海" ในหนังสือของ Koji Suzuki "仄暗い水の底から" แม้จะดูเหมือนเป็นเรื่องสยองขวัญ แต่ไม่ใช่

มีตอนที่พ่อเขียนจดหมายถึงลูกชายว่า "แม้จะรู้ว่าไม่มีทางออก ก็ต้องก้าวไปข้างหน้า" คำนี้ทำให้ระลึกถึงทุกครั้งที่ต้องเลือกทางเดิน